“Sorry ma’am, your flight to Amsterdam has been cancelled due to fog in Amsterdam”. Daar was ik al bang voor, na een lange zondagmiddag op het koude vliegveld van Southampton. Kort daarop wordt de boodschap bevestigd via de schelle airportspeakers.
Tja, wat te doen? Ik bel mijn goede vriendin bij wie ik het weekend verbleef en nog geen uur later haalt ze me weer op, wat een geluk! Twee dagen later kan ik pas weer terug. Dat is even slikken. Gevoelens van controle, schuld en verantwoordelijkheid passeren de revue. Hoe vertel ik het mijn klanten? Redden mijn mannen het thuis? Ben ik nóg langer welkom bij mijn vrienden?
Toch overwinnen dankbaarheid, liefde en flexibiliteit het, als ik dezelfde avond weer voor dezelfde open haard zit. Ik laat los. De volgende ochtend besluit ik van de dag te genieten en sta op zodra de familie naar het werk gaat. Met de wandelschoenen aan vertrek ik naar het dichtstbijzijnde dorpje, een uurtje verderop. De kerstmuziek in een gezellig koffietentje in the High Street roept me binnen. “An espresso please.” Ik lees uitgebreid the Times over Brexit, Meghan en laatste X-mas shopping trends.
Dan gebeurt het. Er wordt op mijn schouder getikt. Ik draai me om. “Are you Eline?” Ik knik vol verbazing. Een buurvrouw van mijn vriendin herkent me van een foto en een ontmoeting van zo’n 10 jaar geleden. De espresso geeft de doorslag. “We don’t drink that.” Ze biedt me een lift aan naar de kust, een kwartiertje verderop. De zon is gaan schijnen en ik maak een prachtige wandeling met uitzicht op de Isle of Wight. Ik wil een taxi terug nemen, maar mijn maag beslist anders. Een voorbijganger wijst me op een populair lunchtentje aan het strand.
Condens op de ramen, zo vol is het er. Hertengeweien en Foute Kersttruien sieren het personeel, dat relaxed en ritmisch fish and chips serveert op de muziek van Chris Rea. Er komt net een tafel vrij. Fijn, een plekje voor mijzelf. Ik bestel een Sea-side Salad. “Do you mind sharing your table?” Er schuift een veel te geïnteresseerde, in mijn ogen, vreselijke man aan. Ik duik in mijn salade. Even later worden we vergezeld door een ouder echtpaar met hond. We raken in gesprek. Als ik afreken, vraag ik de ober naar het nummer van de Local Cab Company. Het blijkt niet nodig, het echtpaar woont vlakbij mijn logeeradres en na nog een strandwandeling rijd ik met ze mee. Het is bijna donker als ik thuiskom.
Zo kan het lopen. Geweldig zoals je wordt meegenomen in een nieuwe flow wanneer je je eraan overgeeft. De volgende ochtend vlieg ik voor dag en dauw terug. Zou het lukken vandaag?
Met een espresso in de hand, ga ik door de Gate. Door de airportspeakers klinkt luid en verrassend het Avé Maria. Nu moet het lukken.
Flying home for X-mas!
Fijne Kerstdagen!
December 2018
www.elineconsult.nl